εις αγγελάκια

‘απαγορεύεται να απαγορεύεις, ακόμα κ στον παράδεισο’ , μου είχε πει κάποτε ο νονός μου. Δεν πολυκατάλαβα τι μου είπε τότε. Η εξήγηση ήρθε χρόνια μετά. Όταν χρειάστηκε να συμμαζέψω τα ασυμμάζευτα στο mail μου. Είχα απαγορέψει ρητά στον τότε σύντροφό μου να ασχολείται με την προσωπική μου ζωή. Στο τμήμα εκείνο που δεν τον αφορούσε, τουλάχιστον. Το όλο θέμα ξεκίνησε από ένα λάθος μου. Το ρήμα. Ούτε που το κατάλαβα. Μέχρι τη στιγμή που διαπίστωσα την παραβίαση της ρήσης μου. Δε φταίει η Εύα. Ούτε φυσικά ο υπάκουος Αδάμ. Φταίει το ίδιο το φρούτο. Που υπάρχει. Κ τότε ήρθε η φώτιση. Κατέστρεψα το φρούτο. Κ μαζί του χάθηκε κ ο παράδεισος!