tatoy- το παιχνίδι σου

ο τέως σύντροφός της έφυγε μαζεύοντας κ το τελευταίο κουμπί που θεωρούσε δικό του. Αυτή γυρνώντας την πλάτη, ψέλισε ‘Πάρτα όλα κ μην ξαναγυρίσεις!’. Εκείνος τα πήρε όλα κ δεν την πήρε στα σοβαρά. Αυτά που τον άφησε να πάρει δεν ήταν μόνο δικά της. Ήταν κ του πατέρα της. Κ των παππούδων της. Κ των παιδιών της. Κ των μελλοντικών παιδιών της. Απλώς, εκείνη τη στιγμή αιμορραγούσε. Για έναν βιασμό, που εκείνος ευθυνόταν. Ο αποχωρισμός του τέως εραστή, ήταν επίπονος. Όχι μόνο για εκείνην, κ τα συντρίμμια της, αλλά κ γι’αυτόν. Ήταν τόσο κακομαθημένος που δεν πίστευε ότι μπορεί να τελειώσει έτσι. Ήταν τόσα πολλά αυτά που μπορούσε ακόμη να της πάρει. Ήθελε να εξασφαλίσει κ το μέλλον του. Τόσα χρόνια εργάστηκε στο εργοστάσιο του πατέρα της. Κοιτώντας πάντα το κέρδος. Το δικό του το συνέδεε έμμεσα κ με το δικό της. Βέβαια οι πράξεις του ήταν βέβηλες. Αλλά δεν τον ένοιαζε. Μετά από χρόνια, η ζωή τα ‘φερε έτσι κ την αντίκρυσε ξανά. Μέσα σε μια αίθουσα δημοπρασίας. Ήταν κ τα δικά της αντικείμενα εκεί. Κ αυτή το ήξερε. Σε μια στιγμή βλέπει το αγαπημένο βιβλίο της, που το είχε εκδόσει ο παππούς της. Ήταν ένα βιβλίο ιστορίας. Ασυναίσθητα ήθελε να ξαναγίνει δικό της. Να ανατρέξει στις σελίδες του. Να διορθώσει ότι κακογραμμένο υπήρχε. Κ γιατί όχι? Να το ξαναεκδόσει. Πριν κάνει την παραμικρή κίνηση, την έπιασαν τα κλάματα. ‘Ελ’ασ’’, της έκανε ο νυν εραστής της. Κ προσπαθούσε να την βγάλει από την αίθουσα.