l'esprit de l’escalier

Ο Δημήτρης ήταν κ είναι ταπεινός. Εκτός απ’τη γυναίκα του. Εκεί τα δίνει όλα. Είναι η λατρεία της ψυχής του. Η μεγαλύτερη αγάπη του. Μετά έρχεται η επιστήμη του. Η τέχνη του, όπως λέμε. Ο Δημήτρης δεν είναι νέος. Είναι 50άρης. Για τους συναδέλφους του όμως είναι παιδί. Ακόμα στα σπάργανα. Κ αν τον ρωτήσετε, έχει πολύ δρόμο μπροστά του. Όχι ότι δεν περπάτησε πολύ. Δύο φορές προτάθηκε για Νόμπελ. Κ όχι για ποιήματα κ για λογοτεχνίες. Αλλά γι’άλλα πράγματα, πιο φυσικά. Κ όταν ρωτήσεις ένα Ελληνάκι σήμερα για έναν διάσημο Δημήτρη θα σου κατεβάσει όλο το chart της μουσικής του σήμερα κ του χτες. Για το αύριο όμως, τίποτα. Κ όχι ότι ο Δημήτρης δεν τραγουδάει. Τραγουδάει. Κ πολύ μάλιστα. Αλλά στοχεύει στο αύριο. Κ μας το εξηγεί. Στην Ελλάδα, όμως, όποιος μας τραβά μπροστά, του σκούζουμε. Κ όποιος μας σέρνει προς τα πίσω, τον φιλούμε.