τα ε του έρωτα (τίουννν!)

Έρως ανίκατε μάχα, βλάχος αγάπησε βλάχα κλπ.. Όχι, δεν πρόκειται περί νέμεσις. Ούτε θ’αυθαδιάσω. Βέβαια με τον έρωτα ποτέ δεν ξέρεις. Αλλιώς ξεκινάς. Κ αλλιώς σου’ρχεται. Είναι κ εκείνο το σκασμένο το αγγελάκι. Μια φορά να πεις μπράβο, βρήκε στόχο. Όλο κάτι ατυχήματα πάει κ πετυχαίνει. Κ να πεις χαλάλι. Σκοποβολή είναι, εξάσκηση θέλει, με τον καιρό θα μάθει. Τίποτα αυτό το σκασμένο. Άσε που όσο περνάει ο καιρός χειροτερεύει. Παίρνει το βέλος του καθενός μας κ πάει κ βαράει τίουννν! Στην τύχη. Κ άντε, να πεις..ακσέπταμπλ. Αλλά ούτε αυτό δεν έχουμε πλέον. Όλο σκ..τά πάει κ τα κάνει. Απ’το κακό στο χειρότερο. Κ ούτε μία, ούτε δύο φορές. Κάθε φορά. Με λάθος πρόσωπα. Σε λάθος σημεία. Αλλά δε φταίει αυτό..Εμείς φταίμε που το αφήνουμε να παίζει με τα βέλη. Τίουνν. Έτσι μου ‘ρχεται να τα πάρω, να τα σπάσω κ να στα δώσω μετά, να δω πως θα παίζεις. Ακούς εκεί. Με τις μαγκές σου. Κ όλο στο ίδιο σημείο κάθεται κ σημαδεύει. Των βουλευτών τα έδρανα είναι για τους λεβέντες του ‘πανε. Κ το ‘χαψε κ αυτό. Κ εκεί που τεντώνεται ‘τακ-τακ’ χτυπάει η Μπενάκη (όχι το μουσείο με τις εκθέσεις, το άλλο..) τρομάζει το σκασμένο, του φεύγει τ’αριστερό πιο δεξιά κ το δεξί πιο αριστερά. Εξού κ η διεύρυνση πεδίου..βολής?..ιδεολογίας? (θα σε γελάσω..) κ τίουννν βρίσκει κέντρο. Μα έλα που το βέλος ήταν δεξιό! Μετά σου λένε ο έρωτας δεν έχει λογική. Γιατί η πολιτική έχει? Τίουννν! Πάρ’τον κάτω. Συνέρχεται ο λεβέντης, ο ερωτοχτυπημένος, βλέπει τ’άλλα έδρανα κ ξεκινάει με τα ε... Ερωτ’α! (ξέρω..τυφλώνεσαι..)..μετά ε?ρώτα (πριν με γ..σεις με το νομοσχέδιο), ε?ρωτάς?(τόσα λεφτά θα βγάλεις!)..κ πάει λέγοντας. Ενιγουέι. Λάικ Χέμινγουέι. Τώρα να το ποστάρω αυτό που έγραψα ή όχι? Δε βαριέσαι..