το άγγιγμα του μίδα

Ο Σπύρος το ήξερε. Είχε μεγάλη πέραση στις γυναίκες. Τη μεγαλύτερη όμως απήχηση την είχε στις ξανθιές. Μελαχρινός, γαλανομάτης αυτός, έβρισκαν τον κρυμμένο Τζον-Τζον των παιδικών τους χρόνων. Ο Σπύρος ήξερε και φρόντιζε για το γόητρό του. Γι’αυτό και δεν εμφανίστηκε ποτέ πλάι σε μία μόνο γυναίκα. Δεν ήθελε ν’απογοητεύσει τις υπόλοιπες. Τα χρόνια περνούσαν και μετρούσαν υπέρ του. Περισσότερες εμπειρίες, γκρίζα μαλλιά, ελευθερία κινήσεων... Ώσπου μια μέρα συναντήθηκε τυχαία με τον πρώτο του έρωτα. Δεν δυσκολεύτηκε ούτε λεπτό να την αναγνωρίσει. Αν και οι ρυτίδες είχαν πλέον κρεμάσει στο πρόσωπό της. Αυτή τον ήξερε καλά. - Ακόμα μόνος? τον ρώτησε. Αυτός χαμήλωσε το βλέμμα, κοντοστάθηκε και ψέλισε : Δυστυχώς. Κάποιοι στην κηδεία του ανέφεραν ότι δεν του είχε τύχει ποτέ, ούτε μία, άρνηση. Η ζωή του υπήρξε απίστευτα μονότονη.