αγω'γώ την χείρα

Καμιά τους δε μ’αγάπησε, σκεφτόταν ο Μάκης. Κ ήταν δυστυχώς αλήθεια. Μελαχρινή η μία, ξανθιά η άλλη. Η ξανθιά τον άφησε επειδή ήταν μικρός. Δεν της ενέπνεε εμπιστοσύνη. Έκανε βέβαια κ αυτός κοτσάνες. Τη μία κ μοναδική φορά που βγήκαν μαζί στον έξω κόσμο την πήγε σινεμά. Στο notes on a scandal. Έφριξε η γυναίκα. Όχι τόσο μ’αυτά που είδε, αλλά με τη χειραγώγηση που θα μπορούσε να εισβάλει ξαφνικά στη ζωή της. Ο χωρισμός του με την ξανθιά τον πλήγωσε, αλλά δεν τον πέθανε. Με κομμένες τις φτερούγες στράφηκε στη μία κ εναπομένουσα αγάπη του. Στην αδύνατη μελαχρινή. Αυτή δεν ήταν ότι δεν του έδινε σημασία. Απλά ήταν βιτσιόζα. Της άρεσε αυτό με τα πόδια. Αργότερα του είπε πως το λένε ποδηγέτηση. Αυτός σοκαρίστηκε αρχικά, αλλά μπροστά στο φόβο του μήπως κ τη χάσει, το δέχτηκε. Η αυτοπεποίθησή του έπεφτε ολοένα κ χαμηλότερα. Από ένα σημείο κ μετά είχε πέσει τόσο, που ήταν αδύνατο να του σηκωθεί οτιδήποτε άλλο. Έτσι τον παράτησε κ η μελαχρινή. Κλείνοντας ερμητικά τα μάτια κ την πόρτα του σπιτιού του, προσπάθησε να δώσει μια ώθηση στον εαυτό του, να σκεφτεί κάτι καλύτερο. Το μόνο που του ήρθε στο μυαλό ήταν ένας μακαρίτης, που παλιά δεν χώνευε : ‘Για ένα κωλόσπιτο δε θα μας ρίξουν από την εξουσία!’. Μόνο που δεν κατάλαβε ότι είχε χάσει προ πολλού. Την εξουσία του ίδιου του του σπιτιού.