άρει_την εμπιστοσύνη

Κάθε φέτος κ χειρότερα δε λένε? Έτσι κ ο Άρης. Φοβόταν πολύ. Για την παιδεία νόμιζα. Αλλά τελικά φοβόταν τον εαυτό του. Γιατί δεν του έκανε τίποτα άλλο η Μαριέττα παρά πόλεμο. Πόλεμο νεύρων. Από εδώ το τραβούσε, από εκεί το τραβούσε, εξεταστική δεν έβλεπε το παιδί. Κ όχι τίποτα. Δεν αγχωνόταν γι’αυτόν. Για τον πατέρα του μόνο. Περίμενε ο φουκαράς πότε θα τελειώσει ο μικρός, να μαζευτούν τα έξοδα, για να βγει κι αυτός στη σύνταξη. Αλλά, στην τελική, ο Άρης δεν άρχισε ακόμα. Κ ούτε φαίνεται να τελειώνει σύντομα τις σπουδές του. Γιατί, σ’αυτούς τους ψυχιάτρους που τον στείλανε, ξεκίνησε τα χάπια. Η Μαριέττα, πριν εγκαταλείψει το επίσημο επάγγελμά της, είχε δώσει μια υπόσχεση. Κ απ’ό,τι φαίνεται την κράτησε. Υποσχέθηκε στους συναδέλφους της να ενισχύσει τον κλάδο. Σε όποια θέση κι αν βρεθεί. Με τον τρόπο της κάθε φορά. Γι’αυτό κ οι ψυχίατροι πλέον θα βάλουν τη φωτογραφία της δίπλα στην ταμπέλα του γραφείου τους. Εκεί, στην είσοδο της κάθε πολυκατοικίας. Γιατί μόνο έτσι αναπτερώθηκε ο κλάδος τους. Χωρίς έξοδα κ διαφημίσεις. Με τις ψυχές των φοιτητών. Εγγυημένα πράγματα !