εν τούτων IKA

Η Θωμαή ήταν από μικρή ζωηρό κοριτσάκι. Δυσκόλεψε πολύ τους γονείς κ τους δασκάλους γύρω της. Δεν έφταιγε όμως αυτή. Αλλά η φύση της. Ήταν υπερκινητική, εύστροφη κ πολύ εγωίστρια. Καθώς τα χρόνια περνούσαν, εξελισσόταν. Έμαθε να κάνει όλα όσα κάνουν οι απλοί άνθρωποι. Βρήκε δουλειά, παντρεύτηκε, έκανε παιδιά. Ήταν όμως μία γυναίκα με πάθος. Κ η συμβατικότητα δεν της ταίριαζε. Γι’αυτό, παράλληλα με τη νορμάλ ζωή της, είχε κ μία δεύτερη. Παράνομη. Της άρεσαν οι παράνομοι έρωτες με ισχυρούς άνδρες. Συχνά, όμως, οι ισχυροί άνδρες ήταν ανίσχυροι μπροστά της. Γιατί τους αποκαθήλωνε. Τους μάγευε με τον αέρα της. Κ αυτοί αφήνονταν. Σαν τα καπέλα που τα παίρνει ο άνεμος. Όταν κάποιος εξευτελιζόταν αρκετά ή έχανε τη θέση του, έπαυε να της αρέσει. Κ έτσι, οι παλιοί κ καταπονημένοι εραστές της έμεναν μετέωροι. Στην τύχη τους. Kάποια στιγμή βρήκε παρηγοριά, για δύο ολόκληρα χρόνια, στην αγκαλιά ενός ήρεμου άνδρα. Ο οποίος της πρόσφερε απλόχερα τη μυστική ζωή που τόσο επιθυμούσε. Κομπίνες, πολιτικά παιχνίδια, πανεπιστημιακή ιδιότητα. Ήταν το Βάθρο της. Κ εκεί που πήγε να ζήσει τ’όνειρό της, με τη διπλή ζωή, εμφανίστηκε ένας έρωτας από τα παλιά, που τον είχε ξεχάσει. Από το σπίτι της. Κ της χάλασε το όνειρο. Κ το ‘κανε εφιάλτη. Σκοτώνοντας τον ήρεμο αγαπημένο της κ πηγαίνοντας κ ο ίδιος φυλακή. Αφήνοντάς της κ τρεις κόρες να νταντεύει. Τώρα η Θωμαή κλαίει απαρηγόρητη. Η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου πλησιάζει κ τη θέση στην καρδιά κ στην καρέκλα δεν τη θέλει κανείς. Γιατί καμιά τρελή δε στέλνει τον άνδρα της για διοικητή του ΙΚΑ πια..